الصالون الأدبي
من طرف مش باقى منى
( جمال بخيت )
مش باقى منى غير شوية ضى ف عينيا
انا هاديهومليك
وامشى ببصرى فى الملكوت
يمكن ف نورهم تلمحى خطوة
تفرق معاكى
بين الحياة والموت
مش باقى منى غير شوية نبض ف عروقى
خدى .. وعيشى ..
وافتحى لى تابوت
افرح بريحة ورد فرعونى
وربنا ف عونى
اذا دخلت الجنة ولا النار
هاشتاق الى ضحكتك
وقعدتى ف الدار
والقهوة متحوجة
من طيبة العطار ..
ف كل يوم الصبح
باشرب حليب قبطى
وف النهار والمسا
بامسك ستار الكعبة لو سبتى
واثبت اذا هربتى
اهديكى عمرى وحسى وجوارحى
اهديكى جرحى
هو اللى باقى ف دنيتى لما خلص فرحى
مش باقى منى
غير شوية لحم ف كتافى
بلاش يتبعتروا فى البحر
بلاش يتحرقوا ف قطر الصعيد
ف العيد
بلاش ل**** الصيد ..
تناوليهم
خدى اللى باقى من
الامل فيهم
وابنى لى من
عضمهم
فى كل حارة مقام
وزورينى مرة وحيدة
لو كل الفين عام
الم الجراح يتلم
مش باقى منى غير شوية دم
متلوثين بالهم
مرين وفيهم سم
كانو زمان شربات
والنكتة سكرهم
شربتهم الخفافيش
فى قلب اوكارهم
مش باقى منى غير شوية دم ..ما اقدرشى
اسقيكى .. مواجعهم
وبرضة ما اقدرشى
ارميكى ..
وابيعهم
يمكن ف مرة تعوزى تطلبينى شهيد
هاحتاج يوميها الدم
يمضى على شهادتى
مش باقى منى
غير شوية قوة ف ارادتى
على شوية شعـِر من خطى
حاسبى عليهم وانتى بتخطى
وانتى ف صبح الدلال
بتعطرى شطى ..
مش باقى منى
غير شوية ضى ف عينيا
انا مش عايزهم
لو كنت يوم هالمحك
وانتى بتوطى
فى معركة مافيهاش
ولا طيارات ولا جيش
وانتى ف طبور العيش
بتبوسى ايد الزمن
ينولك لقمة
من حقك المشروع
مش باقى منى .. غير
شهقة ف نفس مقطوع ..
با فتح لها سكة
ما بين رئه .. وضلوع ..
ما بين غبار .. ودموع ..
وانا تحت حجر "المقطم "
ف الدويقة باموت
انا .. والعطش .. والجوع ..
يئن تحتى التراب
وانا صوتى مش مسموع ..
يا حلمنا الموجوع ..
من المرور ممنوع ..
مستنى لما يمر
موكب سلاطينك ..
مش باقى منى
غير شوية رحمة من طينك ..
على شوية صبر من دينك ..
مش باقى منى غير حبة غنا تايهين
ف الضلمة مش لاقيين
حس الفواعلية ..
ولا صوت مراكبى عَفى
فوق المعدية ..
ولا صوت بناتى العذارى
فى كل صبحية ..
والغنوة .. امنية
" يا ما نفسى اقابل حبيبى ..
وانا ع الزراعية " ..
صوتك وصوتهم غاب ..
وانا تحت حجر المقطم .. باموت لوحديا ..
الليلة راحت عيونى
تطل ع البستان ..
وجناين الرمان ..
رجعت لى توصف عناد الغل والدخان
وسحابة سودا تضلل
على الغنا الغلبان ..
رجعت لى توصف هبوب الموت
على الالوان .. رجعت لى توصف ..
..خيال الذل ..
ف موائد الرحمن ..
مش باقى منى غير شوية كـُـفر بشروقك
وانا ..
منبع الايمان ..
مش باقى منى ..
غير شوية ضى ..
وعينيا
مش قادرة تلمحنى ..
فى وحدتى محنى ..
خايف اموت م الخوف
والضعف يفضحنى ..
......
السجن عشش ف قلبى
وماشى ف شوارعك ..
نفس اللى باعنى وخدعنى
بالرخيص بايعك ..
هاشيل حمولى انا
ولا هاشيل حملك ؟!
ما عدت املك شئ ..
فيكى .. ولا فيا
ولا قيراط ولابيت ..
ولا نسمة صافية تلا غى النيل
بحرية ..
مش باقى منى
غير شوية حب جارحنى
ولا باقى منى
( جمال بخيت )
مش باقى منى غير شوية ضى ف عينيا
انا هاديهومليك
وامشى ببصرى فى الملكوت
يمكن ف نورهم تلمحى خطوة
تفرق معاكى
بين الحياة والموت
مش باقى منى غير شوية نبض ف عروقى
خدى .. وعيشى ..
وافتحى لى تابوت
افرح بريحة ورد فرعونى
وربنا ف عونى
اذا دخلت الجنة ولا النار
هاشتاق الى ضحكتك
وقعدتى ف الدار
والقهوة متحوجة
من طيبة العطار ..
ف كل يوم الصبح
باشرب حليب قبطى
وف النهار والمسا
بامسك ستار الكعبة لو سبتى
واثبت اذا هربتى
اهديكى عمرى وحسى وجوارحى
اهديكى جرحى
هو اللى باقى ف دنيتى لما خلص فرحى
مش باقى منى
غير شوية لحم ف كتافى
بلاش يتبعتروا فى البحر
بلاش يتحرقوا ف قطر الصعيد
ف العيد
بلاش ل**** الصيد ..
تناوليهم
خدى اللى باقى من
الامل فيهم
وابنى لى من
عضمهم
فى كل حارة مقام
وزورينى مرة وحيدة
لو كل الفين عام
الم الجراح يتلم
مش باقى منى غير شوية دم
متلوثين بالهم
مرين وفيهم سم
كانو زمان شربات
والنكتة سكرهم
شربتهم الخفافيش
فى قلب اوكارهم
مش باقى منى غير شوية دم ..ما اقدرشى
اسقيكى .. مواجعهم
وبرضة ما اقدرشى
ارميكى ..
وابيعهم
يمكن ف مرة تعوزى تطلبينى شهيد
هاحتاج يوميها الدم
يمضى على شهادتى
مش باقى منى
غير شوية قوة ف ارادتى
على شوية شعـِر من خطى
حاسبى عليهم وانتى بتخطى
وانتى ف صبح الدلال
بتعطرى شطى ..
مش باقى منى
غير شوية ضى ف عينيا
انا مش عايزهم
لو كنت يوم هالمحك
وانتى بتوطى
فى معركة مافيهاش
ولا طيارات ولا جيش
وانتى ف طبور العيش
بتبوسى ايد الزمن
ينولك لقمة
من حقك المشروع
مش باقى منى .. غير
شهقة ف نفس مقطوع ..
با فتح لها سكة
ما بين رئه .. وضلوع ..
ما بين غبار .. ودموع ..
وانا تحت حجر "المقطم "
ف الدويقة باموت
انا .. والعطش .. والجوع ..
يئن تحتى التراب
وانا صوتى مش مسموع ..
يا حلمنا الموجوع ..
من المرور ممنوع ..
مستنى لما يمر
موكب سلاطينك ..
مش باقى منى
غير شوية رحمة من طينك ..
على شوية صبر من دينك ..
مش باقى منى غير حبة غنا تايهين
ف الضلمة مش لاقيين
حس الفواعلية ..
ولا صوت مراكبى عَفى
فوق المعدية ..
ولا صوت بناتى العذارى
فى كل صبحية ..
والغنوة .. امنية
" يا ما نفسى اقابل حبيبى ..
وانا ع الزراعية " ..
صوتك وصوتهم غاب ..
وانا تحت حجر المقطم .. باموت لوحديا ..
الليلة راحت عيونى
تطل ع البستان ..
وجناين الرمان ..
رجعت لى توصف عناد الغل والدخان
وسحابة سودا تضلل
على الغنا الغلبان ..
رجعت لى توصف هبوب الموت
على الالوان .. رجعت لى توصف ..
..خيال الذل ..
ف موائد الرحمن ..
مش باقى منى غير شوية كـُـفر بشروقك
وانا ..
منبع الايمان ..
مش باقى منى ..
غير شوية ضى ..
وعينيا
مش قادرة تلمحنى ..
فى وحدتى محنى ..
خايف اموت م الخوف
والضعف يفضحنى ..
......
السجن عشش ف قلبى
وماشى ف شوارعك ..
نفس اللى باعنى وخدعنى
بالرخيص بايعك ..
هاشيل حمولى انا
ولا هاشيل حملك ؟!
ما عدت املك شئ ..
فيكى .. ولا فيا
ولا قيراط ولابيت ..
ولا نسمة صافية تلا غى النيل
بحرية ..
مش باقى منى
غير شوية حب جارحنى
ولا باقى منى
استاذى صلاح مؤنس
